24 januari 2019

Het is winter. Er ligt sneeuw en het is koud. Als we bij de Driehoek binnenkomen, zitten een paar koorleden al aan de koffie. Huh? Beginnen we nu meteen al met pauze?
Nee, de judovereniging, die ook gebruik maakt van ‘onze’ repetitieruimte, is nog bezig. Kennelijk is er een speciale avond waardoor ze meer tijd nodig hebben. Wij beginnen jammer genoeg wat later. Om de stembanden lekker los en warm te maken zingen we ‘A je to’ van Buurman en Buurman. Een enkeling kent het. We stampen en klappen daarbij dat het een lieve lust is. Zo, we zijn opgewarmd en kunnen beginnen. Zoals gezegd vorige week, beginnen we nu met het tweede deel van de voorbereiding op ons optreden in Krönnenzommer. Iedere keer als ik die naam hoor of schrijf heb ik het idee dat ik in Scandinavië ben. Het winterse plaatje buiten maakt die gedachte compleet.

Het is pauze, het zal niet waar zijn, er is wéér een traktatie. Het houdt niet op!
En dan het mysterie. Ineke vond een paar weken geleden in haar tas een zilver portemonneetje. Ze vroeg rond, van wie kon dat zijn. Van niemand, zo leek het! Heel vreemd. Maar vanavond is het mysterie opgelost. Sanny! Het was Sanny die het portemonneetje kwijt was. Zij had dit blindelings in haar tas gestopt, dacht ze, maar omdat haar tas naast die van Ineke stond, ging dat verkeerd. Iedereen weer blij.

Na de pauze de laatste nummers. Wel fijn om alles weer eens goed te herhalen. Nu thuis nog flink oefenen, volgende week komt Dries, onze vaste pianist, voor de generale en dan zijn we klaar voor ons eerste optreden in 2019.