Blog

De stemoefeningen gaan vanavond over het vasthouden van de toon, zorgen dat je niet zakt. Dat kan variëren van een halve tot een hele toon dat we zakken. Niet gehinderd door enige kennis, wordt er dan vaak vol overgave doorgezongen.

Na de stemoefeningen pakken we Africa weer op.
Na de ‘rampavond’ van de sopranen van vorige week, is iedereen nu wat beter voorbereid.

Na wat heerlijke zonnige dagen waar we ook in de voorjaarsvakantie van hebben genoten, is het sinds vandaag het weer wat minder. Het regent zelfs wanneer we naar de repetitie gaan.

Zoals iedere week eerst even inzingen. Vervolgens gaan we verder met The Rivers of Babylon. Het komt al aardig bij elkaar. De tijd vliegt en dan is het al weer pauze. Van een paar jarigen is er een traktatie. Ook is er een traktatie van Jannie die ons na vanavond gaat verlaten. Ze heeft onder andere zelf gemaakte cakejes meegenomen met daarop een vlaggetje met een afscheidstekst. Ze heeft er veel werk van gemaakt.

Onze gewone repetitieavond, de opkomst is niet zo groot, maar niet getreurd. Gerri, waarvan we weten dat zij actief is voor Artsen zonder Grenzen en daarvoor tasjes maakt van overhemden, doet nu ook in theemutsen. Ze levert een aardbei- en een uil-theemuts af. Maar het zijn niet alleen theemutsen, maar ook als skimuts te dragen. MariAnne heeft de ‘aarbei’ al op gezet en loopt nu met een letterlijk knalrood hoofd rond, geweldig!

Ons eerste optreden dit jaar. Het is woensdagavond 19.00 uur en we verzamelen ons in Hellendoorn bij het verpleeghuis Krönnenzommer. Als je er niet vaak komt dan is het, ondanks de navigatie, toch nog een hele zoektocht vooral in het donker, daar is iedereen het over eens.

Vanavond is de jaarvergadering. We zijn bijna compleet. Er is een terug- en een vooruitblik. Alles passeert de revue. Het wordt weer een mooi jaar. Maar er is ook voor het koor een onprettig bericht. Jannie laat ons weten dat ze met pijn in haar hart met het koor zal stoppen.

Het is winter. Er ligt sneeuw en het is koud. Als we bij de Driehoek binnenkomen, zitten een paar koorleden al aan de koffie. Huh? Beginnen we nu meteen al met pauze?

Als we binnenkomen zien we dat de stoelen anders staan opgesteld. Een probeersel om de ruimte te verkleinen. Die is nogal groot en dan is het moeilijk zingen, want het geluid lijkt te verdwijnen.

‘Gelukkig Nieuwjaar!’ klinkt het als we de Driehoek binnenkomen. Het zijn Vera, Carolien van het bestuur en Nienke die bij de ingang staan en ons dat wensen. Binnen in de repetitieruimte klinkt het niet anders onder elkaar. Even wordt er bijgepraat want het is toch al weer een paar weken geleden dat we elkaar gezien hebben. En dan is het tijd om te beginnen.