13 april 2023

Was het een after-concert-dipje of gewoon toeval? Vanavond waren we in elk geval met een select groepje aanwezig.
Jorn begint enthousiast met een nieuwe inzinger. Een ware tongbreker uit het repertoire van André van Duyn die steeds sneller en hoger gaat. Hilariteit alom.
En dan gaan we verder met een nieuw nummer: Can ’t Hurry Love van Phil Collins. Vera laat nog snel wat partijen kopiëren, zodat we ook kunnen zien wat we zingen. Vanuit de 2e alten klinkt het: “Oeh, dat is wel heel hoog!” Jorn schakelt heel snel. De alten gaan de lagere partij van de mezzo’s zingen en de mezzo’s krijgen de altpartij. Even is er verwarring bij de 1e alten. Die voelden zich niet aangesproken bij “het is te hoog” en wachten braaf op hun beurt. Maar ze moeten toch echt mee in de wisseling. Het is een hele puzzel, maar voor de pauze klinkt de eerste helft van het nummer al best aardig.

Na de pauze zingen we lekker bekende nummers door. “Can You Feel It” schalt door de zaal. En de choreo van “You’ll Know My Name” loopt gesmeerd.
Het was weer een heerlijke avond zingen.
Nog voor middernacht mailt Jorn ons de aangepaste sheets van Can ’t Hurry Love.
Dat gaat vast en zeker lukken volgende week.