18 april 2019

We zijn op tijd aanwezig en beginnen met een canon over de lente. Heel toepasselijk want het was heerlijk weer en dat blijft het ook de komende dagen nog zo. Een mooi paasweekend staat ons te wachten.

Vandaag is Dries er om ons te begeleiden, zodat Nienke zich kan concentreren op het dirigeren. Op 10 mei staat een workshop gepland en 18 mei een gastoptreden in de stad bij het 15-jarig jubileum van het shantykoor de Oostvaarders, daarom alvast een repetitie met Dries. Nienke heeft ons huiswerk opgegeven van vier nummers en daar gaan we mee aan de slag. Als eerste Havana. Hier worden echt alle puntjes op de i gezet. Iedere stemgroep krijgt de nodige aandacht.

Irma van de sopranen heeft een drukke dag gehad en is nog niet helemaal gefocust. De details landen niet direct en soms is dat hilarisch als ze een paar keer het ‘doo-doo-doo-tje serieus doorzingt waar we moeten stoppen. Dan pakt ze een hoge noot terwijl die laag moet. Het gebeurt allemaal met volle overtuiging. Maar Irma is niet de enige die er af en toe moeite mee heeft. Ook Anita is bij ‘Iedereen is van de wereld’ even de weg kwijt bij de laatste regels. Heel voorzichtig zingt ze in het begin mee, maar helaas nét te laat. Het klinkt sneu waardoor Irma in de lach schiet. Als Anita denkt dat ze het te pakken heeft, gaat ze voluit en weet dat de laatste ‘iedereen!’ als ‘Iederrrrrr-een’ gezongen moet worden. Die knalt ze er in, maar toch weer nét op het verkeerde moment. Henriët die naast haar staat proest het uit.

Maar dan zijn we er nog niet want Renate heeft moeite met de timing van ‘Got me feeling like’ in Havana. Er moet ingevallen worden meteen na de tekst van de alten, en de woorden moeten ook nog eens heel snel achter elkaar gezongen worden. Ze is te snel of te laat. Anita geeft haar de tip als aanloop naar de inzet, een hap lucht te nemen en niet naar de tekst, maar naar de alten te kijken. Dat doet ze, en na een paar keer lukt het. Weer een hobbel genomen.

Het is soms een onbedoelde komische bedoening bij de sopranen. Renate kijkt soms wazig naar haar collega’s omdat ze het even niet weet, Irma zingt haar eigen partij, Grietje zingt en swingt, Anita probeert zich te focussen, maar dat lukt niet altijd en Jeannette volgt trouw de noten van de partituur.

Anita is zo opgelucht dat ‘The rivers of Babylon’ goed ging, dat ze op haar stoel ploft. Nee! Boven op haar bril! Beide pootjes liggen er zielig bij, daar valt niets meer aan te plakken. Het is een pince-nez geworden, een op de neus geklemde bril. Die kan zo de prullenbak in. Dat wordt naar Kruidvat voor een nieuwe.
Het lijkt zo alsof er niet serieus gewerkt wordt tijdens de repetitie, maar niets is minder waar. We hebben goed naar Nienke geluisterd en alles klinkt al veel beter.

Nu blijven oefenen thuis en dan kunnen we ons goed laten zien en horen op 18 mei. Maar eerst hebben we twee weken vakantie. Fijne paasdagen!